Monday 1 August 2016
| Distance (km) | 19 kms | |||
| Distance (time) | 7 hrs | |||
| Climb / Descent | 700m / 0m | |||
| Hard / Soft surface | 20% / 80% | |||
| Landscape |
|
|||
| Weather |
 24° 1 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Vandaag wordt de proef op de som of er in 2016 nog serieus gewandeld gaat worden of niet. Ik lijdt helaas al een aantal weken aan een pijnlijke aandoening die staan en lopen tot een bijna onmogelijke onderneming maakt en hoewel we lang hoopten dat het op tijd over zou zijn voor de vakantie is dat dus niet het geval. We zullen moeten zien hoe het gaat vandaag...
Maar eerst moet de auto naar het eindpunt en wijzelf naar het beginpunt. Er rijden in de ochtenduren een paar bussen van Le Hohwald naar het station in Barr, de laatste om 7:25 vanuit Le Hohwald. Dus we moeten op tijd op en we zijn zelfs zo op tijd dat we al de bus van 7:05 hebben. De buschauffeur is nog niet helemaal georganiseerd en kan zo niet even een betaling afhandelen, dus we mogen mee zonder betalen. In een kwartiertje staan we op station Barr waar de stoptrein naar Straatsburg al klaar staat....en ook nog ruim 10 minuten blijft staan voordat hij vertrekt. Na een ellenlange boemel langs allerlei "heims" komen we aan in Molsheim waar we moeten overstappen op de trein naar Schirmeck. Helaas gaan er in de vakantie maar heel weinig treinen en we moeten dus een uur en 10 minuten wachten op onze trein. We lopen nog even Molsheim in op zoek naar een bakker of zo, maar zonder succes. De trein naar Schirmeck arriveert en na weer een redelijke boemel staan we net voor 10 uur op het station. Ondertussen heb ik heftige aandrang met bijbehorende buikkramp gekregen en moeten we dus eerst even een sanitaire stop met een bak koffie maken voordat we verder kunnen. Koffie is in Noord-Frankrijk niet het beste en we krijgen al een angstig vermoeden als op onze vraag voor 2 cappuccinos gevraagd wordt of deze met melkschuim of met slagroom moeten zijn. Cappuccino met slagroom? Brrr... Maar goed, we zijn op weg. Even langs de kerk en dan meteen de trap op richting de provinciale weg en verder omhoog. Het klimt heftig en het is duidelijk dat dat bij mij niet pijnvrij is. Een aantal korte pauzes zijn dus helaas noodzakelijk. Maar nog niks aan de hand, het zal niet de eerste keer zijn dat het eerste uur doorbijten is, waarna de pijn verdwijnt. En dus ploeteren we voort door het bos. We kunnen 500-600m doen voordat ik weer een zogenaamde "pijnpauze" nodig heb dus erg opschieten doet het niet. Naarmate we dichter bij het Struthof komen gaat het eerder slechter dan beter en worden de pauzes frequenter. Uiteindelijk doen we er vanuit Schirmeck ruim 2.5 uur over om in Struthof te komen, een uur langer dan volgens het wandelboekje. We houden een lange pauze en vragen ons af wat te doen. Terug naar Schirmeck en kijken of we met de trein en bus weer terug naar de auto kunnen, of toch doorlopen? Trein en busschema geven aan dat het krap wordt om nog met de laatste bus naar de auto te komen en we hopen een beetje dat we het ergste klimwerk hebben gehad....en het dus misschien toch beter zal gaan? Na een half uur zijn we er uit: we gaan verder en zien wel waar het schip strand. Het is tot na 21 uur licht dus we moeten toch redelijkerwijs de auto kunnen halen. Na Struthof blijft het wel klimmen, maar inderdaad niet zo steil. Toch doen we er ruim een uur over om op Champ de Messin te komen. Daarna gaat het echter steeds vlakker en zelfs lichtjes naar beneden en kan ik stukken van ruim een kilometer lopen tussen de pijnpauzes, dus dat geeft moed. Bij La Vieille Métairie blijkt het pad richtin Champ du Feu afgesloten te zijn wegens werkzaamheden. Er hangt een serieus spandoek en er staat een hek over het pad. Nou kunnen we eigenwijs zijn en tóch het pad volgen of een alternatieve route vinden. Een blik op de kaart leert dat als we vanaf hier de route volgens met de gele plusjes, we een stuk verder weer op de GR5 komen en daarbij de hele punt richting Champ du Feu afsnijden. Eigenlijk druist dat in tegen onze principe van de hele GR5 wandelen, maar gezien mijn medische toestand moesten we dit misschien toch maar doen. En zo dalen we af totdat we weer de GR5 kruisen, waarna we verder afdalen richting de waterval in het riviertje de Andlau. Het pad kruist boven de waterval langs en voor een mooie foto moet je eigenlijk naar beneden....en daarna weer omhoog. We kijken elkaar aan en denken hetzelfde: niet dus. We komen wel een keer terug voor de foto en lopen na de gebruikelijke pauze door richting Le Hohwald. Een aantal pauzes verder zien we dan eindelijk de huizen van Le Hohwald en is het leed geleden. Na 7 lange uren ploeteren staan we weer bij de auto. Hadden we misschien toch terug moeten gaan vanaf Struthof? Misschien wel, misschien niet, maar duidelijk is dat het deze vakantie niet veel gaat worden met onze wandelplannen. |
    |
|||
|
|
||||
Download track SchLeH.gpx