Zelf ben ik altijd een fanatiek fietser geweest en in de periode 1988 - 2006 heb ik vele fietsvakanties gehad varierend van een weekje Ardennen, de Pyrenëen van oost naar west en weer terug, rondjes Alpen en 6 weekse toers in Nieuw Zeeland. Ik was van plan dit te blijven doen totdat ouderdom me zou verhinderen nog op een fiets te stappen, maar helaas liep het anders. In januari 2006 in Nieuw Zeeland kreeg ik plotseling stekende pijn in mijn rechterknie die te pijnlijk was om te kunnen fietsen. Geluk bij een ongeluk, het was op het eind van mijn laatste fietsdag, letterlijk op de laatste heuvel, en het laatste stuk naar de camping heb ik mijn één been trappend afgelegd. Na een week of 2, inmiddels weer terug in Nederland, was de pijn eigenlijk wel weer weg - niks aan de hand, dus. Maar nee, toen ik in maart een rondje op de racefiets wilde maken was binnen 10 minuten de pijn weer terug. En dan begint de medische molen: ziekenhuis in en uit, second opinion, röntgenfoto's en MRI-scans, maar geen idee wat het probleem is. Maar goed, het leek beter te gaan gedurende 2006 en in 2007 heb ik zelfs nog wat gefietst (o.a. in Rio de Janeiro naar het beroemde christusbeeld) en wat tochten van 80-90km. Ergens in de winter van 2008 werd ik 's ochtends wakker met wederom stekende pijn in mijn rechterknie. Dus weer naar ziekenhuizen enzovoorts, totdat uiteindelijk een chirurg stelde dat er een aantal dingen mis waren met mijn knie, maar het meest belangrijke was wel beschadigd kraakbeen achter de knieschijf, iets dat alleen met een kijkoperatie te verhelpen was.
In september 2008 kreeg ik mijn kijkoperatie en achteraf vertelde de chirurg mij dat ik achter mijn knieschijf 30% van het kraakbeen mis, de meniscus beschadigd was en er botaangroei van een aanhechtingspees was verwijderd. Een half jaar fysiotherapie volgde, maar eigenlijk bleef de rechterknie pijnlijk. Sindsdien kan ik soms 70-80 km fietsen, en soms gaat het na 30 km al pijn doen. Hoe dan ook, fietsvakanties waren geen optie meer, maar thuisblijven zitten of een strandvakantie ook niet. Wandelen bleek nog prima te gaan en hoewel wandelen altijd mijn 2e keus was, werd het nu mijn eerste keus.
Ondertussen was Lupita in 2006 van Mexico naar Nederland gekomen en geboren zijnde in Mexico Stad was fietsen niet iets wat ze ooit had gedaan. Kamperen overigens ook niet, en wandelen maar een beetje. Nou kon ik weliswaar niet meer fietsen, maar om ook maar kamperen op te geven?? Dus eerst in 2008 maar eens proefkamperen in een weekend met mooi weer, en gelukkig beviel haar dat goed. Toen voorzichtig gaan wandelen met de rugzak, naar Luxemburg. De eerste keer liepen we in 4 dagen slechts 55 km en daarna werd het langzaam iets meer. Het fijne van Luxemburg is dat er zat campings zijn en het makkelijk is om in een paar dagen van een station naar een ander station te lopen en voor 3x niks de trein terug te nemen naar het beginpunt. Zo liepen we in 2009 van Clervaux via Heiderscheidergrund naar Ettelbrück, in 2011 van Ettelbrück via Larochette en Mersch naar Kleinbettingen en later dat jaar in de Jura van Malbuisson naar Mouthe en verder. In 2012 liepen we van Diekirch naar Echternach en Wasserbillig, wat in feite gewoon een stuk GR5 is. In de winter van 2013 kwamen we tot de conclusie dat er niet zoveel wandeltochten langs campings in Luxemburg meer te maken zijn voor ons en dat we dus iets anders moesten zoeken. Aangezien we al een stukje GR5 hadden gelopen besloten we eens wat meer stukjes te gaan lopen. Het voorjaar van 2013 hielp: in het Koninginnendagweekend was het nat in de Ardennen, maar droog en zonnig (en koud) in Nederland, dus waarom naar de Ardennen gaan? We besloten dan maar wat dagen van de GR5 in de regio Rotterdam te gaan lopen. Uiteindelijk is dat voor ons hartstikke makkelijk aangezien we daar wonen. Ergens in dat weekend bedachten we ons dat we net zo goed helemaal naar Nice kunnen doorlopen - in een jaar of 10...
De planning
Ok, we willen naar Nice. Hoe gaan we dit doen? We zijn (nog) niet van die lange-afstandslopers, dus maximaal een kilometer of 20 op een dag vinden we zat. Het eerste weekend (Koninginnedagweekend) liepen we van Hoek van Holland naar Goedereede als dagwandelingen. We konden simpel ieder dag vanaf thuis met het openbaar vervoer naar het beginpunt en vanaf het eindpunt weer terug naar huis.
Het tweede wandelweekend (Hemelvaart) van Goedereede naar Bergen op Zoom ging dat nog goed. Het was wat regelen met belbussen en zo en we besloten het eerste stuk van huis met de auto te doen en deze taktisch te parkeren. Maar goed, het bleven dagwandelingen en we sliepen 's nachts gewoon thuis.
Het derde weekend (Pinksteren) liepen we van Bergen op Zoom naar Kalmthout in Belgie, wederom door een stuk met de auto te gaan en de rest met het openbaar vervoer.
Nu in Belgie aangekomen willen we nog even doorgaan met dagwandelingen met minimale bagage bij ons, maar iedere dag op-en-neer rijden naar huis is geen optie meer. We gaan dus ergens de tent op een camping prikken en vanaf daar met auto en ov per dag naar begin en eindpunt. Dit hopen we tot Visé te kunnen volhouden. De verwachting was dat we vanuit Kalmthout nog 6 weekenden nodig hebben om inderdaad in Visé te komen. En daar zou het voor 2013 dan wel ophouden zodat we in 2014 de Ardennen kunnen. Helaas bleek 2013 iets weerbastiger en door een slepende zomergriep kwamen we na 2 weekenden wandelen niet verder dan Westerlo in Vlaanderen. In winter 2014 die maar geen winter wilde worden zijn we verder gegaan om te kijken of we tegen Hemelvaart alsnog in Visé aan konden komen. Dat lukte bijna: we kwamen tot Kanne en in de Hemelvaartsweek zijn we dus vanaf daar verder gegaan. Met enig puzzelwerk bleken we ook in de Ardennen ons nog met openbaar vervoer en een dagrugzakje te kunnen redden en zo kwamen we tot de grens van Luxemburg.
In Frankrijk is de uitdaging met het openbaar vervoer wat groter. Er zijn veel lokale vervoersmaatschappijen en die hebben allemaal hun eigen websites. Een kwestie van goed zoeken dus. Maar uiteindelijk konden we toch nog op best veel stukken met het openbaar vervoer naar begin of eindpunt. In de Jura moest dat dan via Zwitserland, maar ook dat werkte prima. In de Alpen hebben we zelfs skiliften gebruikt om van en naar de auto te komen. Eigenlijk was het laatste deel naar Nice het moeilijkst moet het openbaar vervoer: daar gaat alles naar Nice, dus reizen tussen verschillende dorpen moet via Nice en dan ben je zo een dag kwijt. En daar hadden we dus weinig zin in.
Wanneer zijn we in Nice?
Een vraag waar we ook mee zaten. Gaan we eigenlijk wel in Nice aankomen? Toen we begonnen waren we rond de 40 en het had zo maar kunnen zijn dat we 10 jaar later helemaal niet meer hadden willen wandelen. Maar men moet een streven hebben, dus het streven was om het in 10 jaar te doen en dus in 2023 in Nice aan te komen. En dat streven hebben we gehaald aangezien we in september 2023 in Nice zijn aangekomen.
Middels deze website proberen we te vertellen waar we waren en hoe het ging. Da's een mooi naslagwerk voor onszelf, en misschien inspireert het nog iemand (een andere ex-fietser of zo) of halen anderen erg nuttige informatie uit, wie weet??
Wandelgroeten van Dennis en Lupita