's Morgens vroeg rijden we met de auto van huis naar Ettelbrück. Helaas kon ik thuis nergens de bendogde topografische kaart meer vinden, dus we gaan éérst op zoek naar een kaart. De Cactus supermarkt langs de weg ven Ettelbrück naar Diekirch heeft in ieder geval niks en uit eerdere ervaring weet ik dat het ook niet veel nut heeft om in Ettelbrück te zoeken, dus dan maar naar Diekirch. Even het centrum in en uit, en inderdaad bij de toeristeninfo hebben ze precies de juiste kaarten. Helaas kan je in Diekirch dan weer niet zo lekker je auto voor een paar dagen parkeer, dus hup weer terug naar Ettelbrück. Daar parkeren we dan de auto op de grote parkeerplaats naast de sporthal. Met de rugzak op wandelen we naar het station, om vervolgens dan weer de trein naar Diekirch te nemen. Zo gaan we lekker heen en weer vandaag. Maar tegen half 1 's middags zijn we dan toch mét rugzak en zonder auto in Diekirch.
Vanaf station Diekirch lopen we naar de brug over de S*ucircum;re, steken die over en lopen vervolgens door Gilsdorf richting de kerk waar we de GR5 oppikken. In Luxemburg hebben de verschillende stukken GR5 namen gekregen en het stuk van Gilsdorf naar Echternach heet het Maurice Cosyn pad. Niet zoals in ieder ander land aangegeven met de wit/rode GR teken, maar met een geel bolletje op een blauwe ondergrond. Rare jongens die Luxemburgers.
Bij de kerk van Gilsdorf worden we nog opgejaagd door een loslopende hond, maar heel veel zin heeft hij toch ook weer niet om energie aan ons te verspillen. We lopen langs de asfaltweg omhoog het dorp uit en nog voor het eind van het dorp verlaten we de weg naar links om zo'n beetje haaks op de helling strak omhoog te steken. Met nauwelijks een kilometer in de benen en een lekker doorkomende zon is het meteen puffen en zweten. Maar het is ook weer net zo snel over, want bovenaan kom je op een onverharde weg die meteen het bos in gaat, en daar heerlijk vlak loopt. Later in het bos gaat het wel een beetje omhoog, maar het mag eigenlijk geen naam hebben.
Bij het verlaten van het bos duikt het pad stevig naar beneden om een beekje over te steken op 225m hoogte. We kunnen aan de andere kant al Eppeldorf zien liggen en hoewel het lijkt dat het van het beekje weer een eind klimmen is om in het dorp te komen valt dat eigenlijk best mee. Het dorp is alleen niet het hoogste punt: het pad klimt door naar nét boven de 400m om vervolgens weer het bos in te gaan. De weg daalt even steil naar beneden naar wederom een beekje, en het is een beetje schuifelen en glibberen om in één stuk beneden te komen. Vanaf hier is het rustig stroomafwaarts lopen naar Beaufort.
Bij de brug in Beaufort lopen we het dorp in. Het is Hemelvaartsdag, dus alles is gesloten en heel veel toeristen zijn er ook niet. We lopen naar camping La Plage en inderdaad, de camping is minder dan halfvol. We twijfelen nog even of we zelf zullen koken of het Portugese restaurant naast de ingang van de camping zullen uitproberen, maar besluiten toch maar te koken.
|
|
|