Ondanks, of misschien wel dankzij, de stress van gisteren hebben we vanacht goed geslapen. Dus de volgende morgen om 7:00 staan we klaar voor het ontbijt. Het is erg rustig, de enigen die ontbijten is een frans stel die we gisteren bij Lac Ste.Anne hadden gezien - de dame viel op omdat ze in een jurk liep en dat zie je niet vaak, en omdat de jurk fel groen was zodat we haar vanaf grote afstand konden zien totaan Col Girardin. Gisteravond bij het dinner ontdekten we dus dat ze in dezelfde gite als wij verbleven.
De andere gasten, David en zijn vrouw en een groep van 8 wat oudere Fransen, zijn er nog niet. Meestal is het ontbijt simpel met brood en jam en wat sap en thee of koffie, en vandaag is niet anders. We zijn dus snel klaar met ontbijten. Tegen de tijd dat we willen opstaan komen David en zijn vrouw binnen en ze wensen ons succes vandaag.
Het voelt wat raar om op mijn dagelijkse schoenen te lopen met een rugzak op. Zeker omdat de schoenen lichter zijn en veel flexibeler dus ik voel letterlijk iedere steen een deuk in mijn voetzool maken. Maar ik heb 8 km langs het asfalt van de weg naar St.Paul-sur-Ubaye om er aan te wennen. Nou ja, hier en daar wordt de GR5 dan wel over een parallel pad geleid, maar aangezien de weg heel rustig is en zo'n pad soms echt niet meer dan een paar meter van de weg af ligt zien we er het nut niet van in. Dan liever over het asfalt met mijn lichte schoenen. En zo passeren we weer La Barge en daarna een hele lange tijd niets behalve de vallei en de river de Ubaye totdat we bij het gehuchtje St.Antoine aankomen. Het zijn maar 5 huizen, maar wel met een heel klein kerkje met een prachtige muurschildering op de voorgevel. Vanaf hier kunnen we nu ook de Pont du Châtelet zien: de stenen brug hoog boven de Ubaye die de enige toegangsweg vormt naar Fouillouse.
Waar de weg naar Fouillouse afsplits besluiten we te lunchen in het kleine stukje schaduw naast het bord dat de restaurants in Maljasset en Fouillouse aankondigt. Vanuit de gite hadden we een lunchpakket besteld en bij het openmaken blijken we maar liefst een couscoussalade, een appel, een flinke punt kaas, een broodje, een mueslireep en een chocolaatje te hebben gekregen. Best veel en eigenlijk is de couscoussalade al genoeg voor lunch. We besluiten ook het chocolaatje maar op te eten om te voorkomen dat het smelt in onze rugzak (goed excuus toch?). Tijdens het eten valt op hoeveel auto's komende uit St.Paul naar Fouillouse gaan en we vragen ons af wat voor circus we daar gaan aantreffen.
We moeten nog een stukje verder over asfalt, maar nu weer klimmend nadat we net 8 km lang zijn afgedaalt. We lopen over de Pont du Châtelet en door een kort tunneltje. Lupita vraagt zich af hoe hoog de brug is en werpt een blik over de rand. Ik blijf angstvallig in het midden van de brug lopen en kom niet eens in de buurt van de rand, tot vermaak van een groepje andere wandelaars die daar ook staan. Een paar honderd meter na het tunneltje verlaten we dan het asfalt en gaan we links omhoog door het bos. Het is een flinke klim van 1673m hoogte waar we het asfalt af gaan naar ruim 1900m hoogte. Helaas hebben we weer behoorlijk wat vliegen en zweten we ons klem door het bos. En zo komen we kletsnat op een kruising van paden uit op 1940m hoogte. Vanaf hier is het nog zo'n 15 minuten langzaam dalend naar Fouillouse waar we rond 13 uur aankomen. De lunchservice is nog in volle gang dus we besluiten de eigenaar nog maar even niet lastig te vallen en we gaan op het terras zitten met wat te drinken. Iets van 1.5 uur later komt ook de groep van 8 Fransen die bij ons in de gite in Maljasset zat aan en na een vriendelijke begroeting praten we wat, vooral over de laatste klim en de vliegen in het bos. Het valt ons nu pas op dat de groep van 8 een groep van 6 is geworden: 1 stel is doorgelopen naar St.Paul-sur-Ubaye aangezien voor hen de vakantie er op zit voor dit jaar. De overgebleven 6 blijven net als wij in de gite slapen, dus morgen zien we ze vast weer.
De gite is ok, maar niet zo goed als die in Maljasset. De kamer heeft alles maar is gewoon niet zo mooi en het eten is goed maar simpel. Een aantal van de andere gasten klaagt behoorlijk dat het dinner bestaande uit soep en linzen zonder enige vorm van saus of kruiden met een worstje is niet echt een maaltijd. Dat gaat ons wat ver want zo slecht is het niet. Gisteren was gewoon erg luxueus.
|
|
|