donderdag 29 juli 2021
| Afstand (km) | 19 km | |||
| Afstand (tijd) | 7 uur | |||
| Stijging / Daling | 880m / 800m | |||
| Verhard / Onverhard | 10% / 90% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 21° 3 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Op dinsdagmorgen liep de wekker af om onze wandeling te vervolgen van Bessans naar Refuge du Vallonbrun, waar we de reservering al voor hadden gemaakt. Maar bij het aflopen van de wekker hadden we allebei weinig motivatie om op te staan en we vroegen ons af waarom. Met enige discussie kwamen we tot de conclusie dat we allebei het stuk van Pont de Lenta naar Bessans dusdanig oninteressant vonden dat we onze zorgen maakte over het stuk via Vallonbrun naar Bellecombe en verder. Dat is immers allemaal balkonpad waarbij je steeds maar de hele dag dezelfde vallei in kijkt. Willen we dat wel? En de conclusie was ... nee, dat willen we niet. Dus wat dan? We zouden de GR5E kunnen lopen (Chemin de Petit Bonheur) via het dal, maar als dat dal als niet zo boeiend is vanaf boven, hoe interessant is het dan om beneden te lopen evenwijdig aan de drukke D902? En dan is er nog een tweede alternatief: de GR55. We besluiten om die dinsdag niet te gaan lopen (achteraf maar beter ook, want het weer was die dag niet geweldig met felle buien, en woensdag regen in de ochtenduren) en een nieuwe planning te maken via de GR55. Het eerste probleem is al dat de GR55 begint in Tignes-le-Lac en daar zijn we dus nu net voorbij. Maar met enig uitzoekwerk komen we tot de planning dat we op woensdag naar Tignes gaan terwijl het basiskamp in Termignon blijft (dus, bus naar Modane, trein richting Chambéry en in St.Pierre d'Albigny overstappen op de trein naar Bourg-Saint-Maurice waarvandaan we de ons ondertussen bekende bus naar Tignes-le-Lac kunnen nemen). Dat is ruim 6 uur reizen, dus in Tignes vinden we een Airbnb waarvandaan we de volgende dag gaan lopen. We kunnen in 1 dag naar Entre Deux Eaux lopen en daar dan weer de shuttlebus naar Termignon oppikken. Tweede probleem is dat de GR55 maar liefst 2x boven de 2700m komt en Lupita kan dus niet zo goed tegen hoogte. Maar ze is bereidt het te doen aangezien het gewoon een betere oplossing lijkt dan de GR5 vervolgen. We zien wel hoe het gaat met de hoofdpijn en zo. En zo is besloten, GR55 here we come... Dus nu is het donderdagmorgen in Tignes-le-Lac en gaan we na een goede nachtrust en ditto ontbijt op weg. We hadden niet verwacht hier nog terug te keren dus het voelt wat vreemd om toch ineens weer in Tignes te zijn. We lopen langs het meertje naar Val Claret waar we stijgend langs de buitenrand van het skioord lopen. Meteen het dorp uit begint het te stijgen en zien we ook weer de eerste marmotten huppelen. Dat is wat we dus wilden: fijne paden en indrukwekkende bergen. Het eerste stuk is nog evenwijdig aan een skilift, maar vanaf 2400m hoogte laten we deze achter ons als de GR55 naar het zuiden draait op weg naar de Col de la Leisse (2761m). Een aantal keren is het net of we er al zijn, maar blijkt het toch weer een stukje verder te zijn. Maar het is verder geen moeilijke klim dus we komen er wel. Het laatste stukje wordt het nog bijna druk als we met een man of 7-8 bijna tegelijk boven komen. Onder hen een Deens/Engels jong stel dat een poging doet om in 1 vakantie van 2 maanden van Thonon-les-Bains naar Menton te lopen. Da's flink doorlopen, maar ze zijn dan ook dik 20 jaar jonger dan wij.... Op de col is het bijna sereen rustig, jammer dat je op de achtergrond het geluid hoort van de skilift naar de Grande Motte gletscher hoog boven ons. Enerzijds is het indrukwekkend om zo hoog boven ons skiers als hele kleine stipjes te zien afdalen, maar anderzijds is het belachelijk (vinden wij) dat men in de zomer zonodig moet skien en daar dus een gletscher voor wil vervuilen. Maar afgezien daar van is het uitzicht prachtig. We eten wat en beginnen aan de afdaling. Het eerste stukje gaat maar heel weinig naar beneden en zelfs verderop nog een stukje omhoog, maar dan valt het pad als het ware over de rand en met er een flink stuk gedaald worden naar het Lac des Nettes. Om dit meertje heen is het dan weer vlak, waarna een tweede afdaling volgt naar het Plan des Nettes: een vlak stuk dat ooit een stuwmeertje was maar geheel vol liep met stenen en toen nutteloos werd. Men heeft de dam toen maar weer weggehaald en zo bleef een kleine vlakte over. Rond het Plan des Nettes is het dan weliswaar vlak, maar niet zo heel makkelijk. Er moet een flink stuk onder langs een puinhelling worden gelopen en het pad is daar maar moeilijk te volgen; het is meer door het puin scharrelen dan wandelen. Iets verder ligt nog zo'n stuk, alleen is het het puin voornamelijk flinke rotsblokken en is het dus meer van blok naar blok stappen. Maar uiteindelijk komen we aan de andere kant waar dus ooit de dam lag, en begint het pad weer te dalen naar de Refuge de la Leisse. Net vóór de refuge gaat de GR55 linksaf om met een flinke lus en wat haarspeldbochten verder te dalen tot wat eigenlijk het begin is van de echte vallei van de Leisse. Tijd voor een pauze en wat te eten dus. Vanaf hier is het een stuk makkelijker: het pad daalt wel, maar niet echt steil. Er moeten wel wat sneeuwvelden worden overgestoken en sommige zijn best indrukwekkend. Op 2 plaatsen verdwijnt de rivier gewoon onder het sneeuwveld om er een stuk verderop weer onder vandaan te komen. Het loopt in ieder geval lekker door naar beneden, alleen op één van de laatste sneeuwvelden glijdt Lupita uit en bezeert haar enkel wat. Het lijkt geen probleem en we kunnen weer verder. Bij de brug van Croé-Vie gaat de GR55 weer omhoog naar de Col de la Vanoise, maar dat is voor een volgende etappe. Wij gaan richting de Refuge Entre Deux Eaux, een minuut of 20 verderop. Er gaat een shuttle vanaf een halte met dezelfde naam naar Termignon en dat is dus wat we willen doen. Het pad richting de refuge is bijzonder nat en modderig het eerste stuk, maar verder prima te doen. Bij de refuge aangekomen is er alleen een steil 4x4 pad naar beneden, dus het is wel duidelijk dat hier geen shuttlebus komt. Even vragen dus, en het blijkt dat we het 4x4 pad naar beneden moeten volgen totdat we op een asfaltweg komen en dáár is dan de halte. Het kan niet missen, zo wordt ons verzekerd. En dus lopen we een minuut of 10 naar beneden terwijl de asfaltweg al zien liggen. Het kan inderdaad niet missen, want er staan al iets van 30 mensen bij de halte en na ons sluiten meer en meer mensen aan. De fransman achter ons in de rij wordt wat zenuwachtig aangezien de bus maar iets van 30 plaatsen heeft. Maar blijkbaar wisten ze van de grote hoeveelheid mensen, want na een minuut of 20 wachten komen er 2 bussen aangereden en blijkt dus alles prima te passen. Dat wil zeggen....nu wel. Want bij de volgende stop staat een groep van 20 kinderen met een paar begeleiders, en die moeten er óók nog bij. En dan wordt het dus proppen. De halte daarna (refuge Plan du Lac) wordt gewoon overgeslagen aangezien er niemand meer bij kan en zo komen we met 2 volle bussen op de parkeerplaats van Bellecombe uit. Mensen stappen uit, maar wij moeten door naar Termignon. Totdat iemand ons verteld dat deze bus terug gaat naar Entre Deux Eaux en dat we voor Termignon moeten overstappen op de grotere bus die iets verderop op de parkeerplaats staat. Oei, sprintje trekken dus... en tot onze verbazing is die grotere bus bijna geheel leeg. Uiteindelijk gaan we met nog geen 10 personen in een touringcar over een smal weggetje met tientallen haarspeldbochten naar Termignon, terug naar ons basiskamp. Terug op de camping zijn we blij dat we de plannen hebben gewijzigd. Vandaag was een prachtige wandeldag met hoge bergen, sneeuwvelden, marmotten, watervallen en snelstromende beken. Zo hadden we ons de Vanoise voorgesteld. |
              |
|||
|
|
||||
Download track TigEau.gpx