woensdag 24 mei 2017
| Afstand (km) | 17 km | |||
| Afstand (tijd) | 7 uur | |||
| Stijging / Daling | 0m / 0m | |||
| Verhard / Onverhard | 20% / 80% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 29° 2 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Na een goede nachtrust zitten we 's morgens om 8 uur aan het ontbijt klaar voor een nieuwe dag. Het zou vandaag minder warm moeten worden, maar we nemen het zekere voor het onzekere en besluiten op tijd te vertrekken. En dat doen we ook, om net over half 9 wandelen we weg bij Les Sorbiers, om eerst de kruidenier te bezoeken voor een stuk brood voor onderweg.
Na het nodige rekken en strekken zijn we dan echt weg en nadat we wat zigzaggend het dorpje worden uitgeleid begint de weg, tja, te klimmen. Ok, niet zo steil en langs een asfaltweggetje, maar het klimt alweer. En dat blijft het ook doen de eerste 5 km of zo, tot de hut van Pierre de Trois Bans. Maar daar zitten we dan op 1100m hoogte en weten we dat het meeste klimwerk hebben gehad voor vandaag. Bij de hut eten we een stukje brood en gaan dan over het golvende karrenspoor verder. Best lekker om even niet te klimmen. Die pret duur een kilometertje of zo en dan verlaten we het karrenspoor om over een erg rotsig pad behoorlijk omhoog te moeten richting de Petit Brézouard. Vooral de laatste 50m zijn erg steil, maar dan staan we met bezwete koppen op een kaal topje met een prachtig uitzicht. De beboste top voor ons is de Grand Bréard en om daar te komen moeten we eest een stukje afdalen naar een hut op een bergpasje. Dat doen we, en aangezien daar picknicktafels staan maken we er maar meteen een lunchstop van. Waar we nog behoorlijk moesten zweten om op de Petit Brézouard te komen staan we voordat we het weten al op zijn grote broertje. Het stelt niks voor en nadat het pad nog wat bovenop golvend doorloopt begint de afdaling. Niet te steil, net lekker. En het blijft dalen. Ok, vlak bij refuge Hacot zit een heel klein stukje klimmen, maar dat mag geen naam hebben. En zo staan we om 13 uur al op Col de Bagenelles. Nou ja, dan nog maar een pauze... Het laatste stukje naar Le Bonhomme is gewoon naar beneden. We krijgen het nog wel even voor elkaar om verkeerd te lopen maar dan lopen we al Le Bonhomme binnen. We denken nog even dat het een ander dorp moet zijn, want zo snel kunnen we er toch niet al zijn? Jawel, nog vóór half 3 zijn we er. We halen in de lokale slager die ook kruidenier is nog een fles ijsthee en lopen dan naar ons hotel. Helaas is het geweldige italiaanse restaurant van het hotel op woensdagen dicht, dus we moeten ons behelpen met het restaurant van Hotel La Poste. Dat blijkt achteraf ook geen straf te zijn. |
   |
|||
|
|
||||