vrijdag 4 augustus 2017
| Afstand (km) | 26 km | |||
| Afstand (tijd) | 6 uur | |||
| Stijging / Daling | 400m / 370m | |||
| Verhard / Onverhard | 40% / 60% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 28° 3 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Vandaag gaan we de Vogezen afsluiten en aan de Jura beginnen en daar kijken we wel naar uit. Enerzijds omdat we in 2016 niet zo'n goed wandeljaar hadden en ook omdat we het geklauter over de rotsige paden in de Vogezen wel een beetje gehad hebben. De start is vlak bij de camping, dus met de bus en nog een bus en minder dan een half uur later staan we weer waar we gisteren zijn geëindigt. Het is traditie dat de dag meteen begint met een klim, en vandaag is niet anders. Het is gelukkig nog koel en we klimmen rustig naar alweer een fort: Fort des Basses Perches. Waarna we weer afdalen naar Danjoutin, één van de zuidelijk voorsteden van Belfort. We lopen een klein stukje langs een doorgaande asfaltweg om vervolgens weer naar het volgende fort te klimmen: Fort de Bosmont. Op weg naar boven horen we een hoop geschreeuw in het bos waarna een groep gelijkgekleedde jongeren naar beneden komt rennen. Het ziet er te militair uit om gewoon scouting te zijn, maar de jongeren zijn te jong om dienstplichtigen te zijn. Vreemd. We lopen het bos weer uit en het bospad wordt een onverharde weg en dan een asfaltweg en zo lopen we Meroux binnen. Hier begint een lang stuk langs asfaltwegen (veelal met stoep) tot aan het TGV station van Belfort-Montbeliard. We hebben de zon op ons hoofd en het is best warm en het harde asfalt onder onze voeten is ook niet plezierig lopen. Voordeel van het station is wel dat ze daar lekkere stoelen hebben om te zitten en zelfs iets om wat te kopen. Het wordt dus onze lunchstop... Bij vetrek uit het station heeft de GPS kuren, dwz de basiskaart is verdwenen. Het kost wat moeite om het weer aan de praat te kijgen voordat we verder kunnen lopen. Als we dan verder lopen merk ik dat ik een wat pijnlijke en stijve linkerknie heb. Gek, maar misschien van het zitten in het station. We lopen langs de N1019, maar wel op enige afstand over een karrespoor en eigenlijk loopt dat zo gek nog niet. Via een klein tunneltje onder de hoofdweg door lopen we Bourogne binnen, aanzienlijk sneller dan we dachten. We lopen het dorp door en komen langs de Bourbeuse te lopen over een pad bijna geheel in de schaduw wat nu erg lekker is. Dat gaat zo een tijdje door totdat het punt waar de rivier samenkomt met het Rhone-Rijnkanaal. Hier wordt ons mooie bospad een geasfalteerd fietspad en de voetzolen protesteren weer. We hebben visioenen van het fietspad langs het Rijn-Marnekanaal naar Gondrexange twee jaar terug waar we zo'n beetje gekookt werden. Maar zo erg is het hier gelukkig niet, hoewel het behoorlijk warm is. Op een picknickplek met schaduw gaan we een zitten voor wat te drinken en we krijgen na een paar minuten gezelschap van een Duitse fietser die onderweg is van Brest in Bretagne naar huis in de buurt van Munchen. We praten even en gaan dan weer verder. Bij de brug over het kanaal steken we over en lopen Fesches-le-Châum;tel binnen. Bij de kerk houden we even pauze, dit is het officiële eindpunt van de Vogezen en begint de Jura. Het is een beetje vreemd dat we toch nog verder gaan vandaag aangezien we bij voorgaande keren dat we het eindpunt van een deel van de GR5 het hetzij de laatste dag van het seizoen was of toch tenminste het einde van de dag. Maar zo niet vandaag, en na een paar foto's gaan we verder voor de laatste 7 km naar Dasle. Het laatste stuk is redelijk direct door het bos. We passeren een soort industrieel complex in het bos en krijgen een klein stukje asfalt tot aan de D463, waarna we weer het bos in lopen. Het gaat kaarsrecht tot een haakse bocht naar rechts waarna het pad een stuk smaller wordt met aanzienlijk meer boomwortels. Hier begin ik te merken dat mijn linkerknie toch wel wat pijn gaat doen. Steeds als ik bij een stap met links afzet steekt het aan de buitenkant van mijn knieschijf. Het is niet heel pijnlijk, maar het hoort ook niet. Bij de volgende haakse bocht (naar links) komen we uit op een halfverhard karrespoor dat we vol enthousiasme inslaan. Maar na 100m beseffen we dat we geen enkel GR teken meer zien, dus zullen we wel verkeerd zitten en moeten we weer terug. En ja, waar we linksaf sloegen gaat meteen naar links een smal (geiten)pad omhoog wat we hadden moeten nemen. Lupita wil graag nog even pauzeren omdat het zo warm is, maar met oog op de bus in Dasle die maar 1x per uur rijdt kunnen we beter doorlopen. En zo gaan we redelijk hard door om de bus van 17:15 te kunnen halen. Het laatste stuk naar Dasle is dalend en dat vindt mijn knie dus echt niet fijn, het steken is nu wel serieus pijnlijk. Maar we zijn op tijd, met nog 5 minuten te gaan staan we bij de bushalte. De grap is dan nog dat deze bus niet meer onder Belfort valt, maar onder Montbeliard. Een andere busmaatschappij dus, en gelukkig kan je bij deze wél buskaartjes bij de chauffeur kopen. Dat wil zeggen, als de chauffeur buskaartjes heeft en dat is dus niet zo. En zo hebben we weer gratis vervoer, deze keer naar Audincourt. Daar moeten we overstappen op de bus naar Montbeliard waar we wel een kaartje kunnen kopen bij de chauffeur. En dan nog met de trein van Montbeliard naar Belfort, en met 2 bussen naar de camping...... |
  |
|||
|
|
||||