zondag 4 mei 2014
| Afstand (km) | 16 km | |||
| Afstand (tijd) | 4 uur | |||
| Verhard / Onverhard | 90% / 10% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 17° 2 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Het is toch heerlijk wakker worden met het geluid van de vogels en het zonnetje op de tent. We hoeven niet heel vroeg op, want de bus naar Lanaken gaat maar 1x per 2 uur en we hadden al besloten dat de bus van 8:44 ons wat te vroeg is, dus wordt het de bus van 10:44. We pakken dus op ons gemak alles in en zitten heerlijk in het zonnetje aan een omelet, krentebol en een bakkie koffie. Maar goed, we zijn hier om te wandelen, dus uiteindelijk om 10 uur rijden we dan toch weg van de camping richting Bosschepoort, een woonwijk aan de noordkant van Maastricht. Met enig puzzelen hebben we uitgevonden daar vanaf de bushalte daar de Vlaamse bus 45 van station Maastricht naar Hasselt voorbij komt, terwijl ook de Nederlandse bus vanuit Kanne daar praktisch zijn eindpunt heeft. Een ideale plaats dus om de auto te parkeren. We moeten nog 10 minuten wachten op de bus, waarna we in 10 minuten weer bij het cultureel centrum van Lanaken staan. De route gaat via een fietspad over het kanaal Briegden-Neerharen en dan rechtsaf een betonweg op langs het kanaal. Een aantal groepen racefietsers passeren ons met hoge snelheid, maar gelukkig is de weg breed genoeg. We lopen langs wat industrie en waar de akkers beginnen wordt de brede betonweg ineens een smalle asfaltweg. De meeste fietsers gaan iets verderop rechtsaf het jaagpad op dat beneden langs het kanaal loopt, maar de GR5 blijft bovenlangs lopen. Het maakt niet veel uit, het jaagpas is verhard en bovenlangs is ook verhard. Waarschijnlijk zijn de uitzichten hier beter want uiteindelijk loopt het nog niet zo slecht: het open land naar links met uitzicht op Maastricht en weinig tot geen (fiets)verkeer. Het weggetje gaat wat op en neer en we lopen lekker in de zon tot de brug van Veldwezelt. We staan even stil bij het oorlogsmonument voor 3 neergeschoten engelse piloten in mei 1940 voordat we door lopen over wat nu een fraaie laan met bomen is. Langs de golfbaan en een heuveltje over lopen we nu onder de bomen. We zien zelfs een oude grenspaal uit 1843, dus Nederland is letterlijk binnen handbereik aan onze linkerkant. We komen nu bij de brug van Vroenhoven, een bijzonder fraai exemplaar en indrukwekkend hoog. We blijven rechtdoor lopen, maar ons stille weggetje is nou een serieus drukke weg naar Kanne geworden. We kunnen weliswaar over het fietspad lopen, maar dat is dan weer smal en ook nog behoorlijk druk. Het is echter maar voor een paar 100 meter totdat we linksaf slaan, nu echt Nederland in. We lopen nu écht in de heuvels van Zuid-Limburg, eindelijk. Na al die weekenden door het vlakke Nederland en Vlaanderen verandert nu het landschap (ok, we hadden wat heuvels bij Diest, maar dit is toch andere koek). We gaan door een klein puntje Maastricht en dan rechtsaf omhoog de eerste heuvel over. Even terugschakelen naar een lage versnelling en we komen (natuurlijk) soepel boven. Het hoogste punt is de eerste wijngaard van onze trip naar de Middellandse Zee: de Apostelhoeve. Helaas zit een bezoekje er niet in: ze lijken dicht te zijn en bovendien moeten we nog wel effe lopen. Het gaat nu behoorlijk steil naar beneden het Jekerdal in, maar wat een uitzicht! Beneden in het dal passeren we Hoeve Nekum, ook een bekende wijngaard. We steken de Jeker over en lopen dan omhoog de Pietersberg op. Eerst over een stukje brede laan, dan een smal pad omhoog. Uiteindelijk is het natuurlijk niet zo heel ver omhoog, maar het is lekker om een stukje te klimmen. Bovenop zit een groepje dames aan de champagne: ze hebben net het Pieterpad dat hier eindigt afgerond. We nemen een foto van de wegwijzer met de GR5 en het Pieterpad als een man met een dochtertje en een bolderkar aankomt. Ook zij hebben het hele Pieterpad gelopen en willen natuurlijk even op de foto met de routewijzer op de achtergrond. We praten wat met elkaar, maar dan moeten we toch door want wij moeten nog 5 km naar Kanne. We werpen ook nog even een blik over het hek naar de afgravingen van de ENCI. In één woord: verschrikkelijk. Het idyllische stukje Pietersberg waar de wegwijzer staat is zo'n beetje het enige stukje berg dat er nog is: de rest is een gapend gat waar de berg letterlijk gewoon weg is. Nadat we dit even hebben laten bezinken genieten we des te meer van het stukje Pietersberg dat er nog wél is. We lopen door het bos en klimmen zelfs nog wat meer. Het pad gaat over in een grind pad dat zich over de berg slingert. We zien weer een grenspaal en we zijn terug in Belgie. Het is nu echt "tot ziens Nederland"....één land is afgerond. Er komen meer en meer wandelaars op het pad, maar bij een vervallen hoeve slaan wij rechtsaf naar beneden waar de meesten rechtdoor gaan en dus is het wederom rustig. We dalen af naar een kruising en we zien Kanne daar liggen, en we zien de (onverharde) weg om daar te komen. Toch gaat de route hier naar links en maakt een extra lusje. Geen idee waarom we deze extra 200m moeten lopen, maar koppig als we zijn zullen we deze 200m dan ook lopen ook. Uiteindelijk komen we langs het Alberkanaal uit en lopen we Kanne binnen. Het asfalt doet even pijn aan de voeten. Op de brug over de Jeker is het dan zover: we hebben traject 1 van de GR5, het Traject der Lage Landen, echt afgerond! We kijken even om ons heen, en ja, nou, dat is het dan. Op zoek naar de bushalte op het Statieplein, en dat blijkt praktisch om de hoek te zijn. We hebben nog 45 minuten voordat de bus komt dus bij herberg In Kanne en Kruike nemen we plaats op het terras en genieten we van een stokbroodje gerookte zalm een een koude ijsthee. We zien nu dat we allebei behoorlijk verbrand zijn ondanks dat we ons goed ingesmeerd hadden 's ochtends. Het was een heerlijke dag en wat rest is de bus terug naar de auto en dan nog 2 uur rijden naar huis... |
      |
|||
|
|
||||
Download track LanKan.gpx