maandag 3 augustus 2015
| Afstand (km) | 23 km | |||
| Afstand (tijd) | 5 uur | |||
| Stijging / Daling | 440m / 417m | |||
| Verhard / Onverhard | 50% / 50% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 33° 2 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Na een loeihete zondag waarbij we omsingeld waren door barbecuende dagtoeristen gaan we op maandag weer op pad. Openbaar vervoer hier in Lotharingen is nog niet zo makkelijk, dus we moeten vroeg op om de enige fatsoenlijke verbinding naar Pompey te krijgen. We rijden om half 7 van de camping af om net voor 7 uur de auto in Brin-sur-Seille te parkeren tegenover de kruidenier en naast de bushalte. De bus R350 naar Nancy is keurig op tijd en voor 5 hele euro gaan we naar Nancy, waar we krap een half uur later aankomen. Helaas is het eindpunt van de bus niet het treinstation, maar een tramhalte genaamd Division de Fer vanwaar we tramlijn 1 nemen naar het station. Het gaat allemaal net: de bus uitstappen, een kaartje uit de automaat trekken en dan komt de tram al aanrijden. Slechts 4 haltes verder staan we op het station waar we een treinkaartje kopen naar Pompey. We hebben echter geen idee welke treinen naar Metz eigenlijk in Pompey stoppen, dus even vragen bij de infobalie. De trein van 7:55 dus...en zo staan we om 8:15 op het station van Pompey. Even de voeten tapen en smeren en we zijn onderweg. Het eerste stuk is gewoon teruglopen naar de GR5. Minder ver dan afgelopen zaterdag, maar toch nog een dikke kilometer. Terug op de route steken we de weg over en lopen we over een betonnen voetpad langs een departementale weg door een wat treurig industrieterrein richting Custines. We steken de trein, de snelweg en de Moezel over om in het dorp te komen. Nou ja, we komen eigenlijk nauwelijks in het dorp want de route gaat na een klein puntje door de bebouwing meteen via een veldweg strak omhoog. Het is zweten in het kwadraat: het is pas net na 9 uur maar met de zon op ons hoofd, geen wind en een behoorlijk hoge luchtvochtigheid valt deze klim vies tegen. We zijn dan ook blij als we in het bos zijn, om tot de ontdekking te komen dat het pad onverdroten door blijft klimmen in het bos. Dan toch eindelijk wordt het vlak en lopen we een lang stuk heerlijk door het bos over een gravelweg die naar verluid is aangelegd in de 1e wereldoorlog als verbindingsweg achter het front. We lopen een flink eind langs deze weg totdat we plotseling naar rechts moeten over een smal pad met het gras tot aan kniehoogte. We zigzaggen wat door het bos en bereiken zo de rand van de velden. Het eerste stuk hebben we nog bomen aan de linkerkant van het pad en dus wat schaduw, maar al snel lopen we echt door velden met de zon op ons hoofd. Het pad daalt nu snel richting Blanzey, het laatste stukje weer door het bos. In Blanzey bezoeken we de oude romaanse kapel. Heel fraai gelegen aan iets wat het midden houdt tussen een ommuurde groep huizen en een grote binnenplaats. Na deze korte culturele stop lopen we verder naar Moulin. Het wordt tijd voor een stopje om wat te eten en volgens het boekje heeft Moulin een fontein, dus dat kan een interessante lunchplaats zijn. Helaas, de fontein blijkt niet meer te zijn dan een kleine waterbak met een hele zwerm wespen er om heen, dus de lunch moet effe wachten. We lopen Moulin weer uit naar de grote weg die we voorzichtig oversteken. Het gaat nu meteen als een speer omhoog de Côte de Amance op. Misschien dat we boven in het dorpje ergens kunnen zitten? De klim is steil, heet en langer dan we dachten. Bij de eerste huizen van Amance is er helemaal niets, terwijl de weg gewoon doorklimt door het dorp. Naast de kerk vinden we een bankje onder een grote kastanjeboom, in de schaduw en met een geweldig uitzicht. Tijd voor lunch en tijd om de schoenen even uit te trekken om de sokken te laten drogen. Eigenlijk blijkt de route na Amance heel erg mee te vallen. De weg daalt langzaam naar het Fôret de Brin en loopt redelijk vlak door het bos. We passeren het Etang de Brin en lopen dan langzaam het bos uit naar het dorp. Het laatste stukje door de velden is nog even zweten, maar dan zijn we toch terug bij de auto. We lopen al een uur te smachten naar een koud blikje frisdrank van de kruidenier, maar terug bij de auto blijkt de kruidenier dus dicht te zijn tussen 12 en 15 uur. Het is nu 14:45, dus die 15 minuten kunnen we nog wel even smachten....om vervolgens aan een ijskoude cola te zitten alvorens terug naar de camping te rijden. |
    |
|||
|
|
||||
Download track PomBri.gpx