Thann - Rouge Gazon
 maandag 31 juli 2017 		1160 km
Afstand (km) 20 km
Afstand (tijd) 6 uur
Stijging / Daling 1180m / 440m
Verhard / Onverhard 10% / 90%
Landschap
Weer 28° 1 Bft

Een nieuwe vakantie, en verder met de Vogezen. De laatste loodjes dan toch in ieder geval. Op zaterdag zijn we van huis uit naar Belfort gereden om daar op de camping te staan. Dat ging niet geheel zonder problemen aangezien de camping zo'n beetje vol was en niet heel goed georganiseerd. Zo kregen we plek 157 toegewezen, maar die bleek al in gebruik te zijn. Vervolgens zagen we dat plek 160 vrij was dus na overleg met de receptie mochten we daar gaan staan. Echter, toen we weer terug waren bij de auto had net een Zwitserse camper daar zijn luifel uitgerold - zij hadden plek 153 toegewezen gekregen, maar je raadt het al: die was al bezet door iemand anders. Ok, we blijven niet overleggen, en dus zetten we de tent neer op plek 163. Op zondag nog verhuis naar plekje 51 om zo electriciteit te hebben: als je gewandeld hebt gaat er niets boven een gekoelde fles frisdrank, toch?
Hoe dan ook, op maandag nemen we de bus vanaf de halte 1 huizenblok van de camping naar het centrum van Belfort en stappen daar over op de volgende bus naar het TGV station van Belfort-Montbeliard. Waarom niet het gewone station van Belfort? Tja, in de zomervakantie rijden daar maar heel weinig treinen vandaan naar Mulhouse, dus het TGV station was makkelijker. En zo pakken we de TGV voor 20 minuten naar Mulhouse en vanaf Mulhouse de tram/trein naar Thann. Het duur effe, maar om 10:30 zijn we dan toch op ons beginpunt. En het is nu al pufjeswarm.
Zoals het hoort gaat het al voor we het stadje ook maar uit zijn al meteen fors omhoog. Heel even langs een paar wijnvelden maar dan meteen het bos in. En zo wordt de toon voor vandaag gezet: omhoog, door het bos. Waar de route voor het eerst bij de D14b komt is een picknickplaats, maar de tafel is reeds bezet door een paar luidruchtige wegwerkers. Op zich is er nog wel meer plek, maar de wegwerkers hebben hun asfalteermachine naast de picknickplek geparkeerd en hij staat nog aan. Dus behalve een luidruchtig motorgeronk drijft er ook een asfaltwalm door het bos. Ok, dan maar even een snelle hap en doorlopen, want dit is geen prettige lunchplek zo.
We lopen verder door het bos om uiteindelijk de D14b over te steken op Col de Hundsruck, om aan de andere kant weer verder te klimmen door het bos. Het is een verademing om net onder Col de Rossberg het bos uit te lopen en de velden in. Even hebben we vrij zicht en ook een zuchtje wind. De lucht is ondertussen wel verder betrokken en we kunnen zien dat het verderop regent. Dat zou vervelend zijn, want we hebben geen regenjassen bij ons! Het zou droog blijven, dus om gewicht te besparen liggen de regenjassen nog in de tent in Belfort. Op Rossberg moeten we linksaf de wei in, een wei waar een boer net een poging doet om wat koeien los te laten. Als hij ziet dat wij er aankomen laat hij het hek nog even dicht en daar zijn we hem dankbaar voor, want koeien in een nieuwe wei gedragen zich meestal, nou, als losgeslagen koeien. We verlaten de wei via een klaphekje en achter ons worden de koeien los gelaten. We lopen verder door het open terrein als de eerste spetters vallen. Even lijkt het serieus te gaan regenen, maar al na een minuut houdt het op en was onze keus om geen regenjassen mee te nemen blijkbaar de juiste. We bereiken de rotsen van Vogelstein, het hoogste punt van vandaag, en dalen af richting Auberge Belacker. Dit is echt een fijn stuk om te lopen met mooie uizichten.
Niet lang na Auberge Belacker gaat het echter weer het bos in en blijft het klimmen en dalen. De benen worden moe, het is plakkerig warm en we hebben te weinig gegeten. De puf is er geheel uit. We zijn blij met ieder vlak stukje en roepen lelijke dingen als het weer behoorlijk omhoog gaat. Maar eindelijk begint het dan toch te dalen richting Col des Perches. Mooi! Vanaf daar moeten we nog een klein stukje van de route af voor ons hotel. Nou....dat kleine stukje begint met een steile klim gevolgd door een golvend stuk. Nog best zwaar dus en met onze laatste energie komen we aan bij Rouge Gazon.
De douche is warm en het diner met paddenstoelenpastei en varkensvlees met gegratineerde aardappelen is erg lekker, maar eigenlijk zijn we te moe om er echt van te genieten. Om 22 uur vallen we om in bed...




Klik voor grotere kaart