Le Bonhomme - Col de la Schlucht
 woensdag 24 mei 2017 		1140 km
Afstand (km) 17 km
Afstand (tijd) 7 uur
Stijging / Daling 0m / 0m
Verhard / Onverhard 20% / 80%
Landschap
Weer 29° 2 Bft

We stommelen de trap af richting ontbijt voor wat op de kaart een lange dag lijkt te gaan worden. We willen dus weer op tijd weg, hoewel we nu zodanig hoog komen dat we ons niet zo veel zorgen meer maken over de hitte. En zo lopen we net als gisteren weer iets na half 9 weg van het hotel om eerst bij het gemeentehuis even te rekken en strekken.
En ja, het wordt een traditie: dorp uit en strak omhoog. En de warmte valt nu al tegen zodat we badend in het zweet door het bos omhoog gaan om redelijk onverwacht op een breder bospad uit te komen, dat dus omlaag gaat. Daar hadden we niet op gerekend en liever dalen we niet want alles wat we dalen moet weer klimmen ook. Maar het is niet anders en zo komen we uit bij Etang du Devin. Nou ja, etang is een groot woord: het is meer een plak groen moeras dan een meertje. Maar met bankjes, dus tijd voor een mini-break.
Het is dus wel een mini break, dus al snel gaan we weer verder en daarmee ook verder omhoog. Misschien beginnen we er aan te wennen, maar het lijkt wel of dit stuk makkelijker klimt. Tot net voor de Duchenne begraafplaats waar we weer op een breder bospad uitkomen en we weer vlak lopen. Natuurlijk hopen we zo lekker snel op de Col du Calvaire uit te komen, maar het laatste stuk moet er toch nog even geklommen worden. De col zelf is een redelijk gekkenhuis met auto's en motoren en met gevaar voor eigen leven steken we de weg over naar het restaurant dat er nog redelijk rustig uit ziet. En dat is het ook, dus drijfnat van het zweet en met rugzakken op laten we ons naar een tafeltje brengen om een hapje te lunchen.
We gaan voor slechts een voorgerecht: een klein guiche lorraine (ja, daar zijn we dol op) met salade, zodat we weer vol nieuwe energie verder kunnen. Uiteindelijk kost de lunch ons ruim een half uur. Niet omdat het zo druk is, maar omdat de paar man personeel als kippen zonder koppen rond lopen te rennen en er weinig uit hun handen komt. Hoe moet dit als de zaak vol komt te zitten? Niet ons probleem natuurlijk.
Maar voldaan gaan we verder en half achter het restaurant zien we een GR5 aanduiding die we volgen. Na 100m zegt een blik op de GPS ons dat dit niet de route is, en dus moeten we weer terug naar het restaurant vanwaar we een klein stukje langs de weg naar beneden moeten. Waarom dus dat bordje aan die boom naast het restaurant hangt is een raadsel. Het is hier wel druk met wandelaars die allemaal omhoog willen naar Gazon du Faing. Filelopen dus. Zodra we echter bij de open vlakte van Gazon du Faing komen zakt iedereen neer met picknickmanden en hebben we de route bijna voor ons zelf.
Het is een ander landschap met uitzichten links en rechts. Lekker, na al dat bos. Niet echt vlak en behoorlijk rotsig dus sommige stukken schieten niet echt op. Vooral vanaf het hoogste punt van Gazon du Faing zitten er een paar rotsige beklimmingen op rij. Indrukwekkende rotspartijen en uitzichten, maar het schiet niet zo op.
Wanneer we afdalen richting Dreieck verwachten we dat het meeste klimwerk er op zit. Maar helaas: nog één piekje wacht op ons, de Tanet. En dat is dus een rotsig steil kreng met ditto afdaling. En moet moeie voeten moeten we voorzichtig naar beneden om geen brokken te maken, wat maar gedeeltelijk lukt want ergens onderweg vouwt mijn linker enkel zich dubbel. Ik kom goed weg, maar het blijft wel wat gevoelig.
Het loopt nu weer lekker door.....tot de laatste paar 100 meter naar Col de la Schlucht. Een ellendige afdaling door het bos over rotsblokken en boomwortels waar we eigenlijk te moe voor zijn. Dus heel rustig naar beneden om zo heelhuids op de col aan te komen. Recht tegenover ons hotel, dat is dan wel weer lekker.












Klik voor grotere kaart