dinsdag 1 september 2020
| Afstand (km) | 16 km | |||
| Afstand (tijd) | 8.5 uur | |||
| Stijging / Daling | 1650m / 400m | |||
| Verhard / Onverhard | 40% / 60% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 18° 3 Bft
|
|||
|
|
||||
|
Na het opwarmrondje van gisteren gaan we vandaag echt wandelen. Eerst nog naar het centrum om de bus te pakken (die te laat is) en dan vanaf Sixt de berg op. We komen pas na half 10 in Sixt aan en moeten dan nog even de veters goed doen en zo. Ook kopen we nog wat snacks voor onderweg bij de supermarkt naast het busstation, maar dan zijn we echt weg. De eerst 10 minuten lopen we terug naar Pont des Nants waar we weer aanhaken op de GR5. Het eerste stuk gaat rustig langs de rivier omhoog over een brede gravelweg. Net voor Pont de Salles komen we op de asfaltweg naar de parkeerplaats Le Lignon uit. Op de brug nemen we wat foto's van de rivier en worden we door een auto bijna van de brug gekegeld. De inzittenden, een jong stel dat we later vandaag nog wel gaan tegenkomen, tonen het typische irritante toeristengedrag dat ze denken dat de brug van hun is en dat andere foto's willen nemen is dan pech. Maar goed, gauw verder dan maar. Vanaf hier gaat het wandelpad net als de asfaltweg naar Le Lignon, alleen al wandelend snijden we de meeste haarspeldbochten gewoon af. Dat geeft steeds een flinke steile opstap van het asfalt af, een gemiddeld steil stukje pad en dan weer een hele steile laatste 30-5 meter om weer op het asfalt te komen. Onderweg passeren we cascade du Rouget waar een flinke hoeveelheid water naar beneden komt - een voordeel van de regens van afgelopen weekend. Verder is het best vermoeiend dat we steeds die grote stappen van het asfalt af en weer op moeten nemen, maar uiteindelijk komen we wel zo op de parkeerplaats en is het tijd voor een eerste korte snackpauze. Het gaat nu verder over een redelijk breed gravelpad omhoog, en snertver, dat pad is behoorlijk steil zonder ook maar een rustmoment. We zijn zeker niet de enigen die hier omhoog gaan en zowel voor ons als achter ons zien we mensen omhoog ploeteren - al dan niet met rugzak. Maar uiteindelijk komen we bij de watervallen van La Pleureuse en La Chauffaz. En kijk, daar staan onze "vrienden" van Pont de Salles weer. De dame in kwestie staat op het uiterste randje in allerlei grappig en sexy bedoelde pozes met de watervallen op de achtergrond en niemand kan dus een foto nemen. Ben ik nou de enige die zich afvraagt of ze niet nog een klein stapje naar achteren kan doen? Het duurt een paar minuten, maar dan mag de rest van ons stervelingen een foto van de waterval nemen. Net voorbij de watervallen moeten we linksaf richting de Chalet d'Anterne en tot onze opluchting zien we dat het irritante stel rechtdoor naar de Refuge de Salles is gelopen. Vraag me af of dat goed gaat op die modieuze schoenen in een jurkje, maar dat is niet mijn probleem. We klimmen rustig door en behoudens een wat steiler stuk met gladde okerkleurige modder komen we zonder problemen op de Collet d'Anterne aan. Tijd voor een serieuze lunchstop. Na een half uurtje en een halve ontbijtkoek gaan we weer op weg. Het pad daalt flink om op een weide vol met schapen uit te komen die voor ons uit blijven rennen. We moeten hier een riviertje over en doen dat onder luid protest van de kudde schapen. Dan klimt het weer, maar heel geleidelijk, om uiteindelijk een flinke wei over te steken naar Refuge d'Anterne, beter bekend als de Refuge Alfred Wills. Helaas is dit nog niet ons eindpunt, en vlak na de refuge begint het meteen weer te klimmen. Het is een flink steile en stenige klim die ons naar 2 naamloze bergpasjes brengt op 2080 en 2085 meter hoogte, waarna we weer iets afdalen naar Lac d'Anterne. Ik weet niet precies welke verwachtingen ik had van het meer, maar nu met wat beginnende lage bewolking en het al wat latere tijdstip (het is ondertussen half 5) doet het wat mysterieus en mistroostig aan. Misschien was het met het zonnetje er op beter geweest. We lopen langs het meer, kruisen wat stroompjes en beginnen aan de laatste klim. Het eerste stukje is steil en de energie begint al aardig op te raken, maar gelukkig is het grootste deel naar Col d'Anterne eigenlijk best een gemakkelijke klim. En zo staan we op 2257m hoogte, een nieuw record voor ons. De afdaling is echter niet zo gemakkelijk en het eerste stuk is zelfs erg steil en erg nat en glad. We zien onze refuge (Moëde Anterne) liggen en het zou een half uur lopen moeten zijn, maar het wordt ruim een uur. Lupita overstrekt haar knie nogal pijnlijk hier en we moeten rustig aan doen. Maar dan toch om 18:15 zijn we bij de hut. We hebben een kamer, maar helaas helaas geen douche. Vanwege covid is de douche afgesloten omdat ze 'm anders na eenieder die doucht zouden moeten ontsmetten en daar hebben ze de middelen niet voor. Anderzijds hebben we dinner met 20 man die schouder aan schouder aan 3 tafels worden geproopt terwijl 2/3 van de eetzaal leegblijft. Dat is dan voor covid blijkbaar weer geen probleem. Rare jongens die Fransen. Maar goed, het wordt dus afsponzen aan de kraan - we kapen het toilet op de 2e door er aan de binnenkant een bank voor te zetten en sponzen ons af om nog een beetje fris te zijn. Het diner is ok zonder spectaculair te zijn, dat geldt trouwens ook voor het ontbijt. |
       |
|||
|
|
||||
Download track SalMoe.gpx