vrijdag 10 augustus 2018
| Afstand (km) | 22 km | |||
| Afstand (tijd) | 5.5 uur | |||
| Stijging / Daling | 230m / 980m | |||
| Verhard / Onverhard | 50% / 50% | |||
| Landschap |
|
|||
| Weer |
 24° 4 Bft
|
|||
|
|
||||
|
De laatste dag naar het meer van Geneve, we kunnen het bijna niet geloven! We hebben er zin in en we besluiten om de auto in La Cure neer te zetten zodat we niet hoeven te plannen met een bus. We kunnen dan vanuit Nyon in 1x door naar La Cure met de trein/bus en ook meteen even boodschappen doen in Les Rousses. En zo lopen we om half 10 alweer in La Cure de grens over. Het eerste stukje lopen we langs de weg naar St.Cergue (met uitzondering van een klein stukje achterom) totdat we de weg kunnen oversteken om via een gravelweg het bos in te lopen. Het is overigens een redelijk beroerd punt om de weg over te steken, dus opgepast. De gravelweg is bijna vlak en loopt lekker weg totdat we bij de boerderij La Pile Dessus aankomen. Blijkbaar moeten we hier het hek over en dan door het weiland, maar echt duidelijk is het niet. Er staan nog 2 andere wandelaars, maar die zijn voornamelijk geinteresseerd in een oude trekker die daar staat dus daar hebben we niks aan. Er komt wel een jogger door het weiland aan in onze richting dus we kijken even hoe hij precies gaat en volgen dat in omgekeerder richting. Gewoon door het weiland en over het hek klimmen (ondanks de laag koeiepoep op de grond daar) dus....dan doen wij dat ook. Het weiland is erg hobbelig en een duidelijk pad is er niet, maar verderop zien we wel iets van een karrespoor dus daar zullen we dan wel heen moeten. De trekker-knuffelaars lopen 100m achter ons, het lijkt er bijna op alsof ze zaten te wachten hoe wij zouden gaan lopen. We komen op het karrespoor aan en iets verderop gaat dat dus dwars door een flinke groep koeien heen. Ze zijn redelijk actief en hebben ons al snel in de gaten dus besluiten we een omtrekkende beweging te maken door eerst richting de bosrand te lopen en dan om de koeien heen. Dat gaat probleemloos, maar eenmaal de koeien gepasseerd zijn we de andere wandelaars achter ons kwijt. Onze fantasie krijgt de vrije loop en we vragen ons af of ze zijn aangevallen door zombie-koeien die incognito tussen de groep liepen. Of ze zijn gewoon terug gegaan....maar da's niet leuk. Het pad komt weer vlak bij de weg van La Cure naar St.Cergue om vervolgens weer terug het bos in te draaien. Het daalt even flink om met een lange bocht naar links ook weer omhoog te gaan door het weiland en bij een paar huizen aan te komen. Daar loopt voor ons wat lijkt op een oma met kleinkind. Het meisje van een jaar of 5-6 oud zwaait met een tak richting alle koeien terwijl ze hard "Allez-allez" roept en het is grappig om te zien dat alle koeien die toch 10x zo groot en zwaar zijn er verschrikt van door gaan. Zo doe je dat dus... Vanaf hier is het een klein stukje over een smal pad naar de eerste huizen van Les Pralies; de villawijk van St.Cergue eigenlijk. We lopen hier op asfalt en het gaat verrot steil naar beneden. Heel even gaan we weer onverhard om vervolgens bij de camping in St.Cergue uit te komen. Aangezien hier onze tent staat (en de stoelen en de koelbox) besluiten we een lunchstop in te lassen met wat koels te drinken. Een echte lunch op een echte stoel....dat doen we niet zo vaak. We lopen door naar het dorp waar we bij de bakker nog wat extra broodjes halen voor onderweg en laten dan St.Cergue weer achter ons. We moeten hier weer een paar honderd meter langs de grote weg naar Nyon voordat we een pad op kunnen dat een oude Romeinse weg richting het meer van Geneve blijkt te zijn. Op sommige stukken ligt de bestrating er nog. Bizar en voor ons als civiel ingenieurs ook wel een eer om op een weg te lopen die 2000 jaar geleden is aangelegd door collega-ingenieurs. We moeten diverse keren de hoofdweg oversteken totdat we op een zijweg naar Trelex komen. De weg daalt nog wel wat, maar vergeleken de Romeinse weg mag het geen naam hebben. Er is hier ook een fitnessparkoer aangelegd in het bos - dat interesseert ons wat minder, maar de picknickbank in de schaduw is daarentegen wel erg fijn voor een korte pauzen. Als we verder lopen verlaten we het bos en gaan we de velden in. We passeren het dorpje Trelex, kruisen de spoorlijn en gaan weer de velden in. Het is echt erg fijn lopen hier als laatste stuk naar Nyon, maar al dat asfalt is wel vermoeiende voor de voeten. Om het plaatje compleet te maken lopen we het laatste stuk naar de eerste huizen van Nyon nog tussen de wijnvelden. Dat hebben we sinds de Elzas niet meer gehad! Maar uiteindelijk wordt het dan toch gewoon over de straten van Nyon naar het meer. We passeren het station en lopen het centrum in. Vandaar is het nog een behoorlijk stukje dalen om bij het meer te komen, maar dan staan we ineens op de boulevard. We zijn er! We zoeken een bankje, nemen wat foto's, drinken een slokje. We besluiten een ijsje te gaan halen en nog wat langs het water te zitten....en dan is het weer tijd om terug naar de camping te gaan. |
     |
|||
|
|
||||