Rouge Gazon - Giromagny
dinsdag 1 augustus 2017
1182 km
Afstand (km) 23 km
Afstand (tijd) 7 uur
Stijging / Daling 600m / 1150m
Verhard / Onverhard 20% / 80%
Landschap
Weer 26° 2 Bft

We staan de volgende morgen toch nog best soepel op en haasten ons naar het ontbijt. Dat is niet overvloedig, maar we eten zoveel mogelijk aangezien het een lange dag wordt vandaag. We hadden al besloten om niet weer dezelfde weg terug te lopen naar de Col des Perches maar om een stukje af te snijden aangezien er ook vanaf Rouge Gazon een route loopt (aangegeven met verticaal blauw-wit-blauw) direct naar Haut Bers waarna we daar de GR5 weer kunnen oppikken. En zo lopen we tussen de skiliften door strak omhoog, om op het hoogste punt het bos weer in te gaan en af te dalen naar Haut Bers. Inderdaad kruisen we daar de GR5 weer en zijn we weer op de route. Een route die omhhoog gaat tot 1100m, en dan weer een heel stuk naar beneden tot onder de 1000m en verder maar blijft golven door het bos. We passeren Col de Charbonnier, en verder betekenisloze kruising in het bos, om uiteindelijk behoorlijk te klimmen naar Rundkopf: een bergtopje met een open plek op de top. Hier staat ook een picknickbank, maar helaas vol in de zon. Een gezin is reeds op de grond in het enige plekje schaduw gaan zitten dus we gaan toch maar even aan de picknicktafel zitten voor een korte lunchstop. Het zweet loopt ons langs het lichaam zo in de zon dus een lange stop gaat het niet worden. Schuin opzij ligt een hoge top, echt veel hoger dan waar wij nu zitten, en Lupita vraagt me of dat soms Ballon d'Alsace is. Dat zal toch niet....nee, dat is in de verkeerde richting. Jaja....
We dalen een stukje af van Rundkopf en het pad maakt nu een meer dan haakse bocht....richting die hoge top. Het zal toch niet...jawel, dat is inderdaad Ballon d'Alsace. Oef, dat is nog een eind klimmen! En klimmen het is, met handen en voeten over een steil rotsig pad totdat we eindelijk de grassige top bereiken. We lopen onderlangs de top tot het punt waar de GR5 weer wit-rode tekens krijgt! Sinds de Col de l'Engin in augustus 2015 hebben we rode rechthoekjes gevolgd en nu krijgen we weer de "echte" wit-rode vlaggetjes.
Het is nog geen 100m naar de top van de Ballon d'Alsace, wat een stuk minder indrukwekkend is dan de Grand Ballon. We lopen naar het naamloze 2 topje met het beeld van Jeanne d'Arc en dan naar de Col de Ballon d'Alsace. We zien een terrasje en besluiten om wat te drinken en ach, ook een stuk bosbessentaart. En ook hier houden we het niet droog: een plotselinge voorbijtrekkende wolk laat gedurende een paar minuten wat regen vallen. Zo lang het niet meer wordt is er geen probleem, maar wie weet?
Aan de andere kant van de weg is een toeristeninfo en we gaan eens even kijken of zij ons kunnen helpen met een openbaar vervoersprobleem. In Belfort is Optymo de vervoersmaatschappij, en de grap is dat je bij Optymo dus geen kaartjes bij de busschauffeur kan kopen. Het idee is dat je een electronisch kaartje koopt door een SMS te sturen naar een bepaald nummer, en dan krijg je je e-kaartje teruggestuurd. Alleen....dat werkt dus alleen als je een Franse mobiele provider heeft. Via roaming en zo werkt het dus niet. Maar voor toeristen bestaat dan nog de mogelijkheid om in het centrum van Belfort bij het kantoor van Optymo of op het treinstation goeie-ouwe kaartjes te kopen. Maar hoe kom je daar? Met de bus zeker? Afijn, dit probleem hadden we gisteren al, en gaan we weer krijgen van Giromagny terug naar de camping. Maar om een lang verhaal kort te maken: de toeristeninfo op de Col de Ballon d'Alsace verkoopt geen buskaarten, maar wist ons wel te vertellen dat de tabac/presse in het centrum van Giromagny buskaarten verkoopt. Echter, ze gaan wel om 17:00 dicht. Het is nu 13:45 en het zou ruim 3.5 uur lopen naar Giromagny moeten zijn. Weinig kans dus dat we voor 17:00 nog een buskaartje kunnen kopen....
We gaan op weg, het bos in. De weg daalt niet te steil door het bos en dat bevalt ons prima. We worden opgeschrikt door een plotselinge donderslag en meteen begint het te regenen. We zitten in het bos dus we zullen niet meteen nat worden, en uiteindelijk regent het te kort om echt door het bladerdek te komen. Tot het Etang du Petit Haut is de afdaling lekker rustig, maar dan begint de ellende. Een steil rotsig pad gaat langs de Savoureuse (hier nog een beekje) naar beneden. Grote stappen van wel een halve meter hoog vormen een zware belasting op mijn knieën en omdat de rotsen ook glad zijn geworden van de regen gaat het extra langzaam. Het is een lijdensweg en na een tijdje heb ik trillende knieën bij iedere stap puur van de inspanning. Maar we komen heelhuids bij Saut de la Truite uit en vanaf hier zo het wat makkelijker moeten worden. Nou, wel iets, maar niet veel. Vlakke stukjes en flinke dalende stukken wisselen elkaar af en ondertussen zijn we de klok van 17:00 al gepasseerd zonder dat we echt dichtbij Giromagny zijn. We hadden gehoopt op de bus van 17:50, maar we moeten nog zien of dat haalbaar is.
Uiteindelijk bereiken we dan Malvaux en vanaf hier wordt het echt vlak. We vinden nog wat energie en we lopen in 25 minuten naar Lepuix (volgens het boekje 35 minuten) en vanaf daar ook aanzienlijk sneller dan het boekje naar Giromagny. Bij de eerste bushalte die we tegenkomen kijken we op het schema en de bus naar Belfort zou daar om 17:52 voorbij moet komen. Het is nu 17:58 dus we zijn te laat....dan wordt het wachten tot 18:52, wat meteen ook de laatste bus is. Lupita wil doorlopen naar het centrum van Giromagny om van de nood een deugd te maken en iets te gaan drinken. Nou....laten we even wachten, misschien is de bus laat? En dus wachten we nog even, we spreken of tot maximaal 18:10. En ja, om 18:07 komt de bus om de hoek. Wat een geluk! We hadden al SMSjes gestuur voor e-kaartjes (tegen beter weten in omdat het op onze Nederlandse telefoons niet werkt) en laten de chauffeur zien dat we echt een berichtje hebben gestuurd, maar geen e-kaartje hebben ontvangen. Prima....stap maar in!
In Valdoie moeten we overstappen op de bus naar de camping, dus we laten wederom onze telefoons zien. Deze chauffeur weet beter hoe het werkt: mais non, dat werkt niet met een buitenlandse telefoon! We pretenderen dat niet te weten en het is goed zo, we mogen mee.... En zijn we toch nog redelijk op tijd op de camping terug en ploffen we in een stoel. Morgen rustdag....misschien toch maar eens een buskaart gaan halen.









Klik voor grotere kaart